logo banner

Saturday, November 9, 2013

බුදු හාමුදුරුවෝ සිංහල බෞද්ධ ද?

මේ ලිපියට ප්‍රස්තුත මාතෘකාව වන්නේ අන් කවරෙකුවත් නොව,  ලොවී ලොවුතුරා බුදුරජාණන් වහන්සේ ය. එබැවින් ඉහවහා ගිය අන්ධ භක්තිය, කඩුකස්තාන වනන ජාත්‍යාතල් එක සහ "ලෝකෙන් උතුම්ම මෙව්වා එක අපේ එක යකෝ" යයි සිතා සිටින අහවල් එක නිසා යම් යම් මතවාද වල එල්බගෙන සිටින සංවේදී සිත් ඇත්තන්ට මේ පොස්ටුව කියවීමෙන් වළකින ලෙස තරයේ අවධාරණය කර සිටුම්හ! 



හැමදාම දකින බුදුන් වෙනුවට මේ රූපය යෙදුවේ ද යම් හේතුවක් පිණිස ය. වටහා ගන්නෝ වටහා ගනිත්වා!

බුදුන් යනු කවරෙක් ද? 

පළමුව කිව යුත්තේ "බුද්ධ" යන්න ගෞරව සම්ප්‍රයුක්ත අභිධානයක් හෙවත් එක්තරා ආකාරයක පදවි නාමයක් මිසක පුද්ගල සංඥාවක් නොවන බවයි. අප වඳින්නේ පුදන්නේ "බුද්ධ" නම් වූ පුද්ගලයාට නොවේ. බුද්ධ නම් වූ ගුණයට ය. බොධියට හෙවත් "දැනීමට" පත් වුයේ බුද්ධ නමි. බුද්ධ යැයි කී විට අරහන්ත බුද්ධ, පච්චෙක බුද්ධ සහ සම්‍යක් සම්බුද්ධ යන බොධි තුනම අදාළ වේ. වෙනෙකෙක් ගේ උදව්වක් නැතිව තමා තම නැණින් චතුරාර්ය සත්‍යය වටහාගන්නේ, සහ දෙසීමෙහි සමත් වන්නේ සම්මා සම්බුද්ධ නමි. තමා තම නැණින් දැක වටහාගත්තත්, වෙනෙකෙකු හට මග පෙන්විය නොහැක්කේ පච්චේක බුද්ධ (හෙවත් පසේබුදු) නම් වේ. වෙනෙකෙකු ගේ මග පෙන්වීමෙන් ම කෙළෙස් නසා නිවන් සාක්ෂාත් කරගන්නේ අරහන්ත බුද්ධ (හෙවත් රහතන් වහන්සේ) නමි. තුන්තරා බෝධිය යැයි කී විට, නැතිනම් බුද්ධ යයි කී විට මේ තිදෙනාම අයත් වේ. එසේ වෙතත්, සාමාන්‍යයෙන් බුද්ධ යැයි කී විට ගැනෙන්නේ සම්‍යක් සම්බුද්ධ ගුණයෝ ය. එකී බුදු ගුණයෝ නම් අනන්තය හ, අප්‍රමාණය හ. ඒ ගුණ එකින් එක මෙනෙහි කිරීම අපහසු බැවින් අපි නව අරහාදී බුදු ගුණ නම් වූ ගුණස්කන්ධ නවයකට බෙදා ඒ ගුණකඳු එකින් එක සිහි කරමු. 
බුද්ධෙ'පි බුද්ධස්ස භණෙය්ය වණ්නං - කප්පම්'පි චෙ අඤ්ඤ මහාසමානො
ඛීයෙථ කප්පො චිර දීඝ මන්තරෙ - වණ්ණො න ඛීයෙථ තථාගතස්ස
යන මැයෙන් පූජාවලියේ පූජා සංග්‍රහ කථාවේ දක්වා ඇති විග්‍රහය අනුව, "කපක් මුළුල්ලේ බුදු මුවකින් ම බුදු ගුණ වැනුවත් කප ගෙවේ; බුදු ගුණ නො ගෙවේ." යනුවෙනි.

බුද්ධෝත්පාදය යනු කුමක්ද?

බුද්ධෝත්පාදය වනාහි දුලබ කරුණකි. එක් ඇසක් කණ කැස්බාවකු වසර සීයකට වරක් මුහුදු මතුපිටට පැමිණෙන විට, සයුරේ පාවන වියක සිදුරකින් අහස දැකීමට ඇති සම්භාවිතාව යම් සේ වන්නේ ද, මිනිසත් බවක් ලබා බුදු බණ ඇසීමට ඇති සම්භාවිතාව ඊට වඩා අඩු වන්නේ යැයි බුදුහු දෙසා වදාළ හ. එවැනි මිනිසත් බවක් ලදත්, ශුෂ්ක කල්පයක හෝ අබුද්ධෝත්පාද කාලයක උප්පත්තිය ලදොත් බණ ඇසීමක් නැත. කල්පය යනු එසේ මෙසේ කාලයක් නොවේ. ගව්වක් දිග, ගව්වක් පළල, ගව්වක් ගැඹුරැති වලක් කපා, වසර සීයකට වරක් අබ ඇටයක් බැගින් දමමින් වල පිරවුවොත්, වල පිරුණත් කල්පය නොගෙවේ යැයි කියති. එසේම ගව්වක් උස, ගව්වක් දග, ගව්වක් පළල කළුගල් පව්වක් සිනිඳු සුදු මුදු සේද රෙද්දකින් පිරිමැද කළුගල ගෙවා දැම්මත්, කල්පය නොගෙවේ යැයිද කියති. සමහර කල්පවල බුදුවරු උපදින්නේ නැත. ඒවා ශුෂ්ක කල්ප වේ. කල්පයක උපරිමව බුදුවන්නේ බුදුවරු පස්නමකි. එවැනි කල්ප භද්‍ර කල්ප නම් වේ. අප මේ ගෙවන්නේ එවැනි භද්‍ර කල්පයකි.

බුද්ධෝත්පාදය එතරම් ම දුලබ නිසාය, අප අද ද බුදුන් වඳින විට "යෙ ච බුද්ධා අතීතා ච, යෙ ච බුද්ධා අනාගතා - පච්චුප්පන්නා ච යෙ බුද්ධා අහං වන්දාමි සබ්බදා" හෙවත් "අතීතයේ යම් බුදු කෙනෙක් වී ද, අනාගතයේ යම් බුදු කෙනෙක් වන්නේ ද, වර්තමානයේ යම් බුදු කෙනෙකුන් වන්නේ ද, ඒ සියල්ලන් සදාකල් හිම වන්දනා කරමි" යනුවෙන් වඳින්නේ. අද්‍යතන ශාසනය වනාහි මේ කල්පයේ සිවුවන ප්‍රඥාධික මූල සම්පන්න ගෞතම බුද්ධ ශාසනයයි. මේ කල්පය තුළ කකුසඳ, කෝණාගමන, කාශ්‍යප, ගෞතම සහ මෛත්‍රී (මෙත්තෙය්ය) නමින් බුදු වරු පස් නමක් බුදු වී වදාරන්නේ යැයි ලලිත විස්තරයේ සඳහන් වේ. මේ එහි සිවුවන ගෞතම බුද්ධ ශාසනයයි.

බුදුකෙනෙකුන් බුදු වීම වනාහි ද, එසේ මෙසේ කරුණක් නොවේ. බුදු වීමට නම් දස පාරමී ධර්ම, එක එකක් තුන් ආකාරයක් බැගින් පාරමී තිහක් පිරිය යුතුය. මෙසේ පාරමී දම් පුරන්නෝ බෝධිසත්ත්ව හෙවත් බෝසත්වරු නම් වෙති. ප්‍රඥාධික, ශ්‍රද්ධාධික සහ වීර්යාධික ලෙස බෝසත්වරු තුන් කොටසකි. ප්‍රඥාධික බෝසත්වරු, සාරාසංඛ්‍ය කල්ප ලක්ෂයක් (කල්ප වලින් අසංඛ්‍ය ලක්ෂ හතරක්; අසංඛ්‍යය යනු දහයේ විසිහතර වන බලයයි, ලක්ෂය යනු දහයේ පස්වන බලයයි) පාරමී ධර්ම පුරති. ශ්‍රද්ධාධික බෝසත්වරු අෂ්ටාසංඛ්‍ය කල්ප ලක්ෂයක් ද (කල්ප අසංඛ්‍ය ලක්ෂ අටක්), වීර්යාධික බෝසත්වරු ශෝඩසාසංඛ්‍ය කල්ප ලක්ෂයක් ද (කල්ප අසංඛ්‍ය ලක්ෂ දහසයක්) පෙරුම් දම් පුරති.

පෙරුම් දම් හෙවත් පාරමී ධර්ම ගැනද වචනයක් කිවයුතුය. නිර්වාණාවබෝධය පිණිස පාරමී ධර්ම නම් වූ ගුණධර්ම සමුදායක් සපුරා තිබිය යුතුය. දස පාරමී ධර්ම ලෙස හැඳින්වෙන්නේ ඒවාය.
දාන සීලංච නෙක්ඛම්මං පඥ්ඥා වීරියෙන පංචමං
ඛන්තී සච්චමදිට්ඨානං මෙත්තුපෙක්ඛා'ති මෙ දස

හෙවත් දාන, සීල, නෛෂ්ක්‍රම්‍ය, ප්‍රඥා, වීර්ය, ක්ෂාන්ති, සත්‍ය, අධිෂ්ඨාන, මෛත්‍රී, උපේක්ෂා යනු ඒ පාරමිතා දහයයි. මේවා, පාරමී, උප පාරමී, පරමත්ථ පාරමී ලෙස තත්ත්ව තුනකින් යුතුය, පාරමී යනු ගේ දොර වතුපිටි දේපළ පවා කැප කරගෙන මෙකී ගුණධර්ම පිරීමයි. උප පාරමී යනු සිය ශරීරාංග පවා කැප කරගෙන ගුණදම් පිරීමයි. පරමත්ථ පාරමී යනු ජීවිතය පවා කැප කරගෙන ගුණදම් පිරීමයි. රහත් වෙන්නට දස පාරමී ප්‍රමාණවත් ය. පසේබුදු වෙන්නට පාරමී සහ උප පාරමී අවශ්‍ය වේ. බුදු වෙන්නට නම් සමතිසක් පාරමී දම් තිහම සපුරා තිබිය යුතුය. (පසුගිය දිනෙක හරකුන් වෙනුවෙන් "ජීවිත පූජාවක්" කළ එක්තරා හිමිනමක් සම්බන්ධයෙන් සමහරු කීවේ උන් වහන්සේ පරමත්ථ පාරමී පිරු බවකි. ඒ ගැන අපේ මතය මෙන්න මේ ලිපියෙන් බලන්න.)

කරුණු මෙසේ හෙයින් බුදු හාමුදුරුවන් වැඳීම යනු පුද්ගලයෙක් වැඳීමක් නොව යම් ගුණ සමුදායක් කෙරෙහි දක්වන ගරුත්වයක් බව පැහැදිළිය. දේවාගම් සහ ඊශ්වරනිර්මාණවාද වලින් බුදු දහම වෙනස් වන්නේ මෙන්න මෙකී කාරණාව නිසාය. බුදුදහම තුළ අන්ධ භක්තියක් නැත. එතුළ ඇත්තේ විමංසනසීලී ගෞරවයකි. බෞද්ධයකු තුළ බුදුන් වහන්සේ කෙරෙහි ඇත්තේ පාලකයකු කෙරෙහි වහලෙකු දක්වන ආකාරයේ භය සම්ප්‍රයුක්ත යටහත් භාවයක් නොව, වැඩිහිටියකු කෙරෙහි දරුවකු, ගුරුවරයකු කෙරෙහි ශිෂ්‍යයකු හෝ තමාට වඩා වයසින් ගුණයෙන් වැඩි කලණ මිතුරකු කෙරෙහි මිතුරකු දක්වන්නා වූ ගෞරවයකි.

බෞද්ධයා යනු කවරෙක් ද?

බෞද්ධයා යනු තෙරුවන් සරණ ගිය කෙනෙකිය යන්න පෙරපාසල් දරුවකු පවා දන්නා දෙයකි. එහෙත් මේ පිටුපස ඇති පුළුල් අර්ථය ග්‍රහණය කර නොගැනීම නිසා, ඕනෑම කාපාළුවකු හට හුදෙක් සරණාගමනය කී පමණින් බෞද්ධයකු විය හැකියැයි ගම්‍ය වේ. සත්‍ය වශයෙන්ම සරණාගමනය යනු එවැනි සරල කටයුත්තක් නොවේ. එකී වාක්‍ය තුන තුළ ගැබ්ව ඇති ගැඹුර විස්තර කරනු වස් මෙවැනි බ්ලොග් ලිපි එකක් කොහෙත්ම ප්‍රමාණවත් නොවේ.

සරණ යන්නේ කීම? අසරණ බවක් නැත්තකු හට සරණ යාමක් අවශ්‍ය නොවේ. සරණ යාමක් අවශ්‍ය වනුයේ සසර බිය දකින්නකු හටය. උපතේ සිට මරණය දක්වා ජීවත් වන හැම මොහොතකම, ජීවිතය පිරී ඇති අවිනිශ්චිත භාවය සහ අනනුකම්පීය භාවය ග්‍රහණය කර නොගන්නකු හට, සංසාරය තුළ බියක් ඇති බවක් දැනෙන්නේ නැත. මෙසේ සසර බිය දක්නේ, එකී සසර බියෙන් නිදහස් වනු කැමැත්තේ, එකී සසර ගමන නවතනු වස් බුදුන් සරණ යයි; දහම් සරණ යයි; සඟුන් සරණ යයි. එතෙකින් හෙතෙම බෞද්ධ උපාසක (උපාසිකා) නම් වේ. එහෙත් සරණ ගිය පමණින් නිදහස් වෙන්නේ නැත; පන්තියට ගිය පළමු දවසෙම සම්පූර්ණ විෂය නිර්දේශය ඉගෙන ගත හැකි නොවන්නා සේ ය. (එසේ කල සමහරු එදා ද වූහ; අද ද විය හැකිය; හෙට ද වනු ඇත.)

කරුණු එසේ හෙයින් සරණාගමනය යන්න වැදගත් වන්නේ කවර හෙයින්ද යන්න ගැන මේ තරම් විස්තරයක් හෝ කර තිබීමේ වැදගත්කම, අප මෙන්ම පාඨකයා ද හඟිනු ඇත.

බුදුහාමුදුරුවන් කාගෙ ද? 

බුදු කෙනෙක් ලොව උපදින්නේ කාටවත් කොපිරයිට් දෙන්නට / ගන්නට නොවේ. බුදු කෙනෙක් උපදින්නේ සමස්ත සකල ජනී ජනයාගේම හිතෝපදේශය පිණිසය. එහෙව් බුද්ධ උප්පාදය වනාහී සක්වලක් සක්වලක් සිසාරා චතුරාර්ය සත්‍යය පතුරුවා, බුද්ධ වචනයෙන්ම කියන්නේ නම් "දහම් අමා බෙරය වයන්නටම" මිස, මේ කොදිව්වටම පමණක් සින්නක්කර ලියාගත හැක්කක් නොවේ. එසේ බුද්ධ චරිතය ඇසුරින් අපට උප්පැන්න ලියාගන්නට තරම් නිවට නිහීන ජාතියක් බවට පත්වන්නට තරම් අමිහිරි අතීතයක් අපට නැත.

බුදු හිමියන් සිය වදනින් මැ පහාරාද සුත්‍ර දේශනාවේ දී වදාළේ මෙසේ ය.


"පහාරාදය, යම් සේ වනාහි ගංගා, යමුනා, අචිරවතී, සරභූ, මහී යන මේ යම්කිසි මහා ගංගාවෝ වෙත් නම් ඒ ගංගාවෝ මහා සමුද්‍රයට පැමිණ පළමු නම් ගොත් හැර දමත්. මහා සමුද්‍රය යන සංඛ්‍යාවට, (නාමයට) පැමිණෙත්. පහාරාදය, එපරිද්දෙන්ම වනාහි රජ, බමුණු, වෙළඳ, ගොවි යන මේ සිවු කුලයෝ වෙත්ද, ඔවුහු ගිහිගෙන් නික්ම අනගාරිය සංඛ්‍යාතවූ, තථාගතයන් වහන්සේ විසින් දෙශනා කරණ ලද ශාසනයෙහි පැවිදිව පළමු නම් ගොත් හැර දමත්. ශාක්‍ය පුත්‍රවූ ශ්‍රමණයෝය යන සංඛ්‍යාවට පැමිණෙත්. පහාරාදය, යම් සේ වනාහි රජ, බමුණු, වෙළඳ, ගොවි යන මේ සිවු කුලයෝ වෙත්ද, ඔවුහු ගිහිගෙන් නික්ම අනගාරිය සංඛ්‍යාතවූ, තථාගතයන් වහන්සේ විසින් දෙශනා කරණ ලද ශාසනයෙහි පැවිදිව පළමු නම් ගොත් හැර දමත්. ශාක්‍ය පුත්‍රවූ ශ්‍රමණයෝය යන සංඛ්‍යාවට පැමිණෙත්. පහාරාදය, මේ වනාහි මේ ශාසනයෙහි සිව්වැනි ආශ්චය්‍ර්‍ය අද්භූතවූ ගුණ ධර්‍මයයි. එය දැක දැක භික්‍ෂූහු ශාසනයෙහි සිත් අලවත්. "

පාළි පාඨය: 


"සෙය්‍යථාපි පහාරාද, යා කාචි මහා නදියො, සෙය්‍යථිදං; ගංගා යමුනා අචිරවතී සරභූ මහී, තා මහාසමුද්දං පත්වා ජහන්ති පුරිමානි නාමගොත්තානි, මහාසමුද්දොත්වෙව සංඛං ගච්ඡන්ති, එවමෙව ඛො පහාරාද, චත්තාරො මෙ වණ්ණා, ඛත්තියා බ්‍රාහ්මණා වෙස්සා සුද්දා, තෙ තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ අගාරස්මා අනගාරියං පබ්බජිත්වා ජහන්ති පුරිමානි නාමගොත්තානි, "සමණා සක්‍යපුත්තියා"ත්වෙව සංඛං ගච්ඡන්ති. යම්පි පහාරාද චත්තාරො මෙ වණ්ණා, ඛත්තියා බ්‍රාහ්මණා වෙස්සා සුද්දා, තෙ තථාගතප්පවෙදිතෙ ධම්මවිනයෙ අගාරස්මා අනගාරියං පබ්බජිත්වා ජහන්ති පුරිමානි නාමගොත්තානි, "සමණා සක්‍යපුත්තියා"ත්වෙව සංඛං ගච්ඡන්ති. අයං පහාරාද, ඉමස්මිං ධම්මවිනයෙ චතුත්ථො අච්ඡරියො අබ්භූතෝ ධම්මො යං දිස්වා භික්ඛු ඉමස්මිං ධමමවිනයෙ අභිරමන්ති."

[අංගුත්තර නිකාය, අට්ඨක නිපාතය, පඨම පණ්ණාසකය, දෙවන මහාවග්ගය, නවවන සුත්‍රය වන පහාරාද සුත්‍රය: ආශ්‍රිතය, බුද්ධ ජයන්ති ත්‍රිපිටක ග්‍රන්ථමාලා 2006 නව මුද්‍රණය.]

එසේනම් ඊළඟට පිළිතුරු දිය යුතු අනිවාර්ය ගැටළුව වන්නේ, "සිංහල" බෞද්ධයන් සිටිය හැකි ද යන්නයි. බෞද්ධයා බෞද්ධයෙකි. සසර බිය දකින්නෙකි. මිසක ජාතිවාදයෙන් උදම් වන්නෙකු නොවේ. ජාතිකාභිමානය කරණකොටගෙන සිය ජනවර්ගයේ උන්නතිය පිණිස පෘථග්ජනයකු ක්‍රියා කිරීම කෙසේ වෙතත්, බුදුදහම සින්නක්කර ලියාගැනීමට සමහර ජාතිකවාතකරුවන් දරන ප්‍රයත්නය කෙතරම් විහිළුවක් ද යන්න මින් මනාව පෙනේ.

බෞද්ධයන්ට පිට කොඳු ආනයනය කිරීම 

බුදුන් මෙලකට වඩින්නට පෙර පටන් මැ අපි ඉතාම ප්‍රෞඪ දේශයක් ව සිටියෙමු. බලි, තරු, රාවණ ආදී අසුරයින් ද, ඊටත් පසුව අනේකාකාර වූ උදාර සිංහල රජදරුවන්ද බිහිකළ මේ දේශයට, වීරත්වය අමුතුවෙන් තීන්ත ගා ආලිප්ත කරන්ට අවශ්‍ය වන්නේ නැත; එසේ අවශ්‍ය වන්නේ යයි යමෙක් සිතන්නේ නම් ඔහු වනාහි ඉතාම දුර්වල හීනමානයකින් පෙළෙන්නෙක් මිසක අන් කවරෙක් හෝ නොවේ.

එහෙත් අවාසනාවකට මෙන් අද අපට දකින්නට ලැබෙන්නේ ඔය කියනාකාර නිහතමානී ප්‍රෞඪත්වයක් නොව, නිවට නියාලු ඔතැනි ගෝත්‍රික සමාජයක කොටු වී ජීවත් වන වල්සතුන් පිරිසක් මිස උදාර සංස්කෘතියක උරුමක්කාරයන් පිරිසක් නම් නොවේ. මහින්දාගමනයෙන් ලද බුදුදහම හැරෙන්නට අද වෙනවිට අපට ගිරිය පුප්පාගෙන කෑ ගසන්ට වෙනින් මොනම කජ්ජක් හෝ නැත. ඒ නිසාය අද වෙන විට අහවල් පාපන්දු ක්‍රීඩකයා, අහවල් ගායකයා, අහවල් දේශපාලකයා, අහවල් චින්තකයා, අහවල් හොලිවුඩ් නිළිය බෞද්ධ වුනාය කියමින් කෑකොස්සන් දෙන්නේ. ඒ වනාහි ද, ඔය ඉහත කී හීනමානය නිසා මිසක අන් කවරක් හෝ නිසා නොවේ.

කොළඹ එක්තරා උපකාරක පංති ගුරුවරයකු සිය විෂය හඳුන්වා දුන්නේ, "මේ විෂය අමාරු නැත; අමාරු කරගෙන ඇත" කියා ය. එසේම අපටද, බුද්ධ ධර්මය සංකීර්ණ නැත; සංකීර්ණ කරගෙන ඇත කියා කියන්නට සිදුව තිබේ. අපේ පන්සල්වල හට පැනපු නායක හිමිවරු ත්‍රිපිටකය පොත් රාක්ක වල ඔබාගෙන සුවඳ දුම් අල්ල අල්ල ඉන්න අතරේ සුද්දෝ අපට වඩා වඩා ඉහළින් දහම් දැනුම ලබති. අපට කලින් ජීවිතයේ රසය විඳිති. අපේ උන්දෙලා තාමත් ලැජ්ජ නැතිව අරයගෙ මෙයාගෙ පශ්චාත් භාගයේ එල්ලි එල්ලී සිටිති.

"විජටයෙ ජටං" යන වචන දෙකෙන් සමස්ත බුදු දහම විස්තර කළ හැකිය. බුදු දහම තිබෙන්නේ ගැට ලිහන්න මිසක් ගැටගහන්නට නොවේ. අපේ බෞද්ධයන් කරන්නේ ගැටයක් අතට ලැබුණු විට ඊට "ශ්‍රී ලංකා" ලේබලය ඇලවීම මිසක ගැට ලෙහීම නොවේ. කොතරම් හීනමානික චින්තනයක් මේ රටේ ඇත්ද කියන්නේ නම්, හීනමානිකද කියනවා නම් බුදු හාමුදුරුවොත් මෙහෙටම සින්නක්කර ලියාගත්තේ නැත්නම් ආහාර ජීර්ණය පවා සිද්ද නොවෙන තැනට අපේ සමහරු පිටකොඳු බිඳගෙන සිටිති.

බුදුන් උපන්න දිවයින මේක (ලු)

පහුගිය කාලයේ මීවනපලානේ තෙරනම යැයි හඳුන්වනු ලබන එක්තරා තෙරනමකගේ මූලිකත්වයෙන්, ලැව්ගින්නක් සේ පැතිර ගිය "ජන්බුද්වීපවාදය" ද අපට මෙහිදී උදාහරණයක් සේ ගත හැකිය. මේ මිනිස්සු මේ සර්පයා අල්ලාගෙන ඇත්තේ ද අපූරු තැනකිනි. එනම් ජම්බුද්වීප යන්නෙනි. ජන්බුද්වීපවාදීන් ඔය වචනය කඩන්නේ "ජන් + බු + ද්වීප" කියා ය. සිහළ-සකු-පාළි සියලු සන්ධි රීති එසේ කඩා දමන ඔවුහු, ඊළඟට ඕකට බුදුන් උපන්න දීපය කියා ද කියති. අප දන්නා ඉතිහාසය අනුව නම් බුදු කෙනෙක් "උපදින්නේ" නැත; උපදින්නේ සිදුහත් කුමරු ය. බුදු වෙන්නේ ඊට පසුව ය. ජන්බුද්ද්වීප = බුදුන් උපන් ද්වීපය නම්, එසේනම් කක්කල් කැස්ස යන්නට "කක්කා කල් ඉකුත් වීමෙන් සෑදෙන කැස්ස" කියාද අර්ථ දැක්විය හැකි විය යුතුය.

ජන්බුද්වීප වාදීන් කියන ජනප්‍රියම තර්කය නම් ඉතිහාසයේ අශෝක නම් රජෙක් සිටියේ නැති බවත්, එය ඉන්දීය ඉතිහාසය "අමුතුවෙන්" ලියු සුද්දන්ගේ නිර්මාණයක් බවත් ය. එසේම, මහින්ද තෙරණුවන් ගේ ලංකාගමනය පිළිකෙව් කරන ඔවුහු මහාවංශය ලිව්වේ දමිලයෙක් බව කියමින් එය ද බැහැර කරති.

මහාවංශයට ගරහන මිනිස්සු ද ඇත; ඊට වඳින පුදන මිනිස්සු ද ඇත. අප ඒ දෙකටම අයත් නොවේ. මහාවංශය පමණක් නොව ඕනෑම ඉතිහාස ග්‍රන්ථයක් යම් තරමකට පක්ෂග්‍රාහී වීම වැළක්විය නොහැක. ඕනෑම ඓතිහාසික පොතක් විශ්වාස කළ හැකි සීමාවක් ඇත. අප අන්න ඒ සීමාව දැන, තාර බර හැර කරුණු වෙන්කර ගත යුතුය. වරදක් දෙකක් හෝ කීපයක් තිබු පමණින් මහාවංශය කුණු බක්කියට දැමීමට තරම් අපට උන්මාදයක් නැත.

මහාවංශය සහ අනිකුත් පොත් වැරදියට පරිවර්තනය කළාය කියන උදවිය ඔය කතා කරන්නේ පාළි ඉගෙන ගෙනද? පාළි එපා කියන ඔවුන් පාළි මහාවංශය ඇහැට වත් දැක ඇත්ද? යන්න වෙනම නැගිය යුතු පැනයකි.

මහාවංශයේ වැරදි තිබේ. ඒ කෙසේ වෙතත් උග්‍ර හීනමානයෙන් සහ භින්නෝන්මාදයෙන් පෙළෙන මානසික රෝගීන්ගේ සිතේ පහළවන මානසික ව්‍යාධි සම්පන්න පිස්සු මනෝවිකාරයකට වඩා අපට මහාවංශය විශ්වාස සම්පන්නය.

අපේ දැක්ම

අද වන විට මේ රටේ ඇතිව තිබෙන සංස්කෘතික, දේශපාලනික සහ ආර්ථික පසුබෑම නොදකින, නොදැනෙන එකෙකු මේ රටේ ඉන්නවා යැයි සිතන්නට බැරිය. ලොව උතුම්ම ධර්මය සිය පරවේණි බූදලයක් සේ සලකන රටේම මෙවැනි දේවල් දක්නට ලැබීම මහත්ම අවාසනාවකි. මන්ද ඒ හරහා ලෝකයට දෙනු ලබන පණිවුඩය ඉතාම ප්‍රබල එකක් නිසා ය. එබැවින් අවසාන වශයෙන් මේ රටේ සියලු බෞද්ධයන් ගෙන් එකම එක ඉල්ලීමක් කළයුතුව තිබේ.

පිස්සු කෙළින එක නවත්තලා දහමේ හිටපල්ලා. එවිට සියල්ල සාර්ථක වනු ඇත. 

47 comments:

  1. බොහෝ කරුණු කාරනා වටහා ගත්තෙමි නොදත් ඉසව් කීපයක්ම ස්පර්ශ කළෙමි. ස්තුතියි

    ReplyDelete
    Replies
    1. ස්තුතියි නලීන්.. නිහැඬියාවට සාධාරණයක් ඉෂ්ට වන දෙයක් දැක්කා නම් අපට ඒ ඇති.

      Delete
  2. අනේ අම්මපා උබේ අවසාන කියමන, කටේ මසුරන් දාන්න ඕන. මුං කරන්නෙම නැත්තේ තමන්ගේ ආගම අදහන එක. හොයන්නේ අනුන්ගේ රෙද්දවල්මයි.

    ReplyDelete
    Replies
    1. මචං මැදව්චියේ තියෙනවා ඉසින් බැස්සගල (ඉරිසිවරු බැස්ස ගල) කියලා ගල් තලාවක් සහ විහාරයක්. මේකේ හාමුදුරුවෝනම් කියන්නේ ඒක බුද්ධ කාලේ ඉසිපතනාරාමයලු.

      Delete
    2. මා එහි ගොස් තිබේ කාවෝ... ඒ කතාව එදා සිටම කියනවා ඒත් කිසිම සාක්ෂියක් නෑ. තැන නම් මාර ලස්සනයි.

      Delete
    3. ඔය කියන තැන ගැන නම් දන්නේ නෑ. හැබැයි අද වගේ නොවෙන, ධ්‍යාන ලාභීන් බහුතරයක් හිටපු යම් කාලයක් තිබුණා නම් ඒ කාලයේ ඍෂිවරු අහසින් බැසීම කියන දේ ඔයතරම් අරුමයක් නොවෙන්න ඇති.

      Delete
  3. මේ ලිපිය ලිවීම පිළිබඳව ස්තුති දහස් වාරයක්..

    මම දහම් පාසල් සමයේ අපේ දහම් පාසලේ මාසික සඟරාවකට ලිපියක් ලිව්වා.. “ශ්‍රී ලංකාව ගෞතම බුදුන්ගේ දේශයද??“ නමින් ලියැවුණු ඒ ලිපියේ අන්තර්ගතයේ ඔබ කියු කරුණු සමහරක් වෙනස් ආකාරයෙන් අන්තර්ගත වුණා. මන්ද බුදු හාමුදුරුවෝ සිංහල, බෞද්ධ කියන සීමාවක නොසිටි අයෙක් නිසා. බෞද්ධ යනු ඇදහිය යුතු ධර්මයක් නිසා.

    අවසන.. මගේ ලිපිය සඟරාවේ පළවුණේ නැහැ. ඒත්, අපේ ප්‍රින්සිපල් හාමුදුරුවෝ ඒ කතා සියල්ලට එකඟ බවක් පැවසුවා.

    ReplyDelete
    Replies
    1. ඔව්, සහතිකෙන්ම. ශ්‍රී ලංකාවට බෞද්ධ ඔප්පු ලියන බොහෝ දෙනෙක් සැබෑවටම ඒ ධර්මය තුළ ඉන්නවාද නැද්ද යන්න වෙනම ලිපි දාහක් ලියන්න පුළුවන් මාතෘකාවක් සෑම්.

      Delete
  4. මුලින්ම බොඟොම ස්තූතියි ලිපියට.. දන්නා කරුණු ගැන වැඩිපුර දැන ගත්තා වගේම නොදන්නා කරුණු ගැනත් ඉගෙන ගත්තා...........

    ReplyDelete
  5. මමනම් සිංහල බෞද්ධයෙක් නොව බෞද්ධ සිංහලයෙක් බව නැවතත් කියමි.

    ජන්බුද්වීපය කියා එකක් කොහේවත් තිබුනේ නැත. තිබුනේ ජම්බුද්වීපයයි. බුදු හිමියන් වැඩ සිටියායැයි පැවසෙන්නේ ජම්බුද්වීපයේ මිස ජන්බුද්වීපයක නොවේ. ජම්බුද්වීපයට සිංහල ගත් කතුවරු දඹදිව කියා ලියූහ.ජන්බු යන්නට දඹ ලෙස කියැවෙන්නේ නැත. දඹ යනු ජම්බු ය.

    දැනට නේපාලය ආශ්‍රිත ප්‍රදේශයක ලුම්බිණිය පැවැති බව පුරාවිද්‍යාත්මක තොරතුරු මත විශ්වාස කැරේ. මට බෞද්ධයකු වීම සඳහා ලුම්බිණිය සිරි ලංකාවේම තිබීම අවශ්‍ය නැත.

    අනිත් කරුණ නම් බුදුහාමුදුරුවෝ වැඩ සිටියේ ලංකාවේ වුනත් මේ රටේ එවුන් නිකම් නිවන් යන්නේ නැත. එ සඳහා අදාළ ක්‍රියාමාර්ග අනුගමනය කළ යුතුමය.

    සංසාර විමුක්තිය සඳහා මම බුද්ධ ධර්මය හදාරමි.
    වෙනත් දේ සඳහා වෙනත් විෂයයන් හැදෑරුවෙමි, හදාරමි.
    එසේ හදාරන දේ වලින් නිවැරදි බව වැටහෙන දේ මම විශ්වාස කරමි, අනුගමනය කරමි.
    ඒ වෙනත් විෂයයන් ලංකාව තුළ නිර්මාණය වූ ඒවා වීම මට අවශ්‍ය නැත.
    බීරි අලින්ට වීණා වැයීමේ තේරුමක් නැතත්, අසන්නට කිසි හඬක් නැති නිසාම තමන් බිහිරි යැයි සිතා සිටින අයගේ ප්‍රයෝජනය සඳහා ඔබ මෙන් මේවා ලිවීම අවශ්‍යය. වැදගත්ය.

    (කොටින්ම කියතොත් බුදුහාමුදුරුවෝ සිංහල බෞද්ධයෙක් කියා කවරකු හෝ ඔප්පු කර පෙන්නුවායැයි සිතමු. ඉතින් මට පාන්යැ?)

    ReplyDelete
    Replies
    1. //කොටින්ම කියතොත් බුදුහාමුදුරුවෝ සිංහල බෞද්ධයෙක් කියා කවරකු හෝ ඔප්පු කර පෙන්නුවායැයි සිතමු.//

      හරියටම හරි හෙනහුරා. බුදු හාමුදුරුවෝ උපන්නේ ඔය කොහෙවත් නෙමෙයි අප්‍රිකාවේ ය කියල කිව්වත්, ඉන් බුදුදහමට හෝ එහි සැබැවටම පිහිටන මිනිස්සුන්ට සිද්ද වෙන කජ්ජක් නැහැ.

      Delete
  6. හොඳ ලිපියක් ... මේවා නලින් අය්යගේ පත්තරේ වත් යනවා නම් ලොකු දෙයක්.. බ්ලොග් අවකාශයෙන් ඉවතට යන්න ඕනේ ලිපි මේවා...........

    ReplyDelete
    Replies
    1. ස්තුතියි සහන්. බ්ලොග් කියල විකල්ප මාධ්‍යයක් තියෙන්නෙම, සහ තිබිය යුත්තෙම, මහාසම්මත මාධ්‍ය වලින් ආවරණය නොවෙන කටුක සත්‍යය ස්පර්ශ කරන්නම කියන දේයි අපේ නම් දැක්ම.

      Delete
  7. අපේ මහානායක හාමුදුරුවරු කියන්න අවශ්‍ය දෙයක් තමයි අන්තිමට ඔබ කියලා තියෙන්නේ. නිහඬව හොඳ පිළිවෙත් රකිමින් සමාධි සුවයෙන් ඉන්න අතලොස්සකුත් ඉන්නවා. ඇත්තටම ඔවුන් ආත්මාර්ථකාමීද?

    ReplyDelete
    Replies
    1. ඇත්තටම ඒක ආත්මාර්ථකාමීත්වයක් විදියට පෙනෙන්නේ පෘථග්ජන අපට නේ විචාරක. ඇඟ පුරා ඇවිලෙන ගින්නක් නිවාගත්තු කෙනෙක්, මොනතරම් පරාර්ථකාමී වුණත්, මොහොතක් හෝ ඒ සුවය තනිව විඳිනවා. ඊට පස්සේ තමා අනුන්ට ඒ සහනය ගැන කියන්න පටන් ගන්නේ.

      Delete
  8. Kalpaya = 10 to the power 140

    ReplyDelete
    Replies
    1. ඔව් ...මේ ගාණයි හරි ... (අබ උදාහරණයට අරන් අර්ථ දක්වලා තියෙන කල්පය ගණිතමය වශයෙන් හදන්න පුළුවන්..)

      Delete
    2. කවුරු හරි ඒ උත්සාහය ඇරගෙන තිබීම ගැන සතුටුයි!

      Delete
  9. ලිපියේ තියෙන හැමදේම ඇත්තයි. කාලීනයි. ලියන්ට දේවල් නම් ගොඩයි. ඒත් කොච්චර ලීවත්, කීවත් වැඩක් වෙයිද?

    ReplyDelete
    Replies
    1. කොන්දේසි විරහිතව ඇත්ත කියනවා නම්, අද නෙවෙයි නම් කවදාක හෝ මේවා කෙනෙක් දකියි, අහයි, කියවයි..

      "භයානකම ව්‍යසනය වන්නේ නරක මිනිසුන්ගේ නරක ක්‍රියා නොව, හොඳ මිනිසුන්ගේ නිශ්ශබ්දතාවයයි"

      Delete
  10. බොහොම පින් ඇත්ත මෙයයි. අනේ අපි කවදා මේක අවබෝධ කර ගනීද? දැන් දැන් යන විදියට මට පේන්නේ තව ටික කලකින් අර ෂියා සුන්නි සයිස් එකට බුදු දහමත් වැටෙනවා මෙන්න කැට.

    ReplyDelete
    Replies
    1. ස්තුතියි..! වෙන්න දෙයක් නැහැ දැනටම සංස්කෘතික පොලෝසි, සංස්කෘතික හමුදා සහ "බලසේනා" හදාගෙන ඉවරයි නෙව..

      Delete
  11. බාහීර ලෝකය කොච්චර දියුණු උනත් මිනිස්සුන්ගේ තිබ්බ ආශාවන්, අධික පරිබෝජනය පිලිබද තිබ්බ කැමැත්තවල්, කෝලාහාල වලට තියෙන නැඹුරුතාවයන් අදත් ඒ විදිහටම තියෙනවා....ක්‍රමේ වෙනස් උනත්, තාලේ වෙනස් උනත් මිනිස්සුන්ගේ හිතන පතන විදි වෙනස් වෙලා තියෙන්නේ බොහොම සුලුවෙන්..ගෞතම බුදුන් ආමන්ත්‍රණය කරන්නේ මේ හිතන පතන ක්‍රමයටයි...

    ReplyDelete
    Replies
    1. ඌණපූරණය: නමුත් එකී පෘථග්ජන ලෝකය කරන්නේ ඒ දේශනා කරන ලද උතුම් ධර්මය දැකීම නොව, එහි දේශකයාණන් වහන්සේ සින්නක්කර ලියා ගැනීමට උත්සාහ කිරීමයි.

      Delete
  12. "නිවන් දකින්නට උපකාර වන පරම පවිත්‍ර බුද්ධ ධර්මය පෘතග්ජන ලෝකයා අතරේ එතරම් ජනප්‍රිය දෙයක් නොවේ. එය හුදී ජනයාට ගැලපෙන හිතවාදී ආගම් සංකල්පයක් ද නොවේ. පරම පවිත්‍ර බුද්ධ ධර්මයට අනුව සැප කියා දෙයක් නැත. එය මායාවක් ම පමණි. දුක උරුම කර දෙන්නේ සැප හඹා යන හෙයිනි. නමුත් අශෝක රජතුමා දේව ආගම් සංකල්ප ද සමග ඒකාබද්ධ කර සකස් කළ බුද්ධාගමට අනුව දෙව් සැප මිනිස් සැප විඳිමින් ම නිවන් දකින්නට පැතුම් පතන ලෞකික ආගමික සංකල්පයන් ද බිහි විය."

    එම "බුද්ධාගම" තවත් චිරාත් කාලයක් ඉදිරියටත් ගෙනයන්නට චමීර දෙද්දුවගේ දරන මෙම ප්‍රයත්නයට සුභාශිංසනය පිරිනනමි.

    ReplyDelete
  13. කන්පිරසි තියරීස් කියන්නෙ මේවටද මන්ද...

    ඔච්චරට පොත් හාරඅවුස්සන්න ඕනෙ නෑ නේ ඕක තේරුම් ගන්න... දහම ඇතුලෙ තියෙන තියෙන පුංචිම දේවල් ටික තේරුම් ගත්ත කෙනාට බුදු හාමුදුරුවෝ ඉන්දියාවෙ නෙවෙයි අප්‍රිකාවෙ ඉපදුනත් අර හෙනහුරා කියනවා වගේ අපිට පාන් යැ කියල තමයි හිතෙන්නෙ....

    ReplyDelete
    Replies
    1. කන්ස්පිරසි තියරීස්*

      Delete
    2. පොල්ලෙන් ගහන්නා වගේ හෙනහුරා කියන කතාවම තමා අපටත් කියන තියෙන්නේ.. ඇත්තටම ඒ අදහස වෙනම ලිපියක් ලියන්න තරම් මාතෘකාවක්.

      Delete
  14. හෙට අනිද්දාට තව මොකෙක් හරි කිව්වොත් සිදුහත් කුමාරයා ඉපදුනේ කාල්ටන් බංගලාවේය, බුදුවුනේ අරලිය ගහ මැදුරේය කියලා ඒකටත් අනේ සාදු කියමු.

    ReplyDelete
    Replies
    1. ඔව් දැනටම අර වළන්හතේ ප්‍රෝග්‍රෑම් එක කරපු ගවේෂකතුමා කියල නේ තියෙන්නේ, කාල්ටන් බංගලාවේ උන්දෙලා බුදුන්ට ඥාති වෙනවය කියල?

      Delete
  15. මහාවංශයේ මෑත කාලය ගැන ලියලා තියෙන්නෙත් පක්ෂග්‍රාහිවනෙ. එක් පුද්ගලයෙක්ගේ වර්ණනාව විතරයි!

    ReplyDelete
    Replies
    1. මහාවංශය ලිව්වේ පෘථග්ජනයෙක් නිසා ඒක එහෙම වීම අපේක්ෂා කරන්න පුළුවන්. නමුත් හුදෙක් වචන හරඹයක් මත පමණක් පදනම් වන ජන්බුද්වීප නිර්වචනයට වඩා මහාවංශය වලංගුවීම ගැන සැකයක් නැහැ.

      Delete
  16. මේ දවස්වල බොබසෙ හැත්ත බුදි වගේ. නැත්නම් මේකෙ කුනුහරුප වැස්සක් බලාගන්න තිබුනා.(සිංහල බෞද්ධ කුනුහරුප!!)

    ReplyDelete
  17. අර මීවනපලානේ යකා පුදුම පිස්සු සමාජ, රට වටේම හදාගෙන යනවා. බෞද්ධයන්ට නිගා කරන්න එපා කියල උන්නාන්සෙට කියන්න කැමතියි..

    අනික බෞද්ධ ඉතිහාසය කියන්නේ කලාවක් මිස වෙන බම්බුවක් නොවෙන විත්තිය මේ යක්කු තේරුං නොගන්න එක පාපයක්..

    ReplyDelete
    Replies
    1. බෞද්ධ ඉතිහාසය කලාවක් කීම පොඩ්ඩක් පැහැදිලි මදි දේශකයා.. පැහැදිලි කිරීමක් කරන්න කැමතිද?

      Delete
  18. උඹට මේක ළොව උතුම්ම ධර්මය උනාට. ළෝකයටම උතුම්ම ධර්මය මේක නොවෙයිනේ.. මම නම් හිතන්නේ.. ඔය ආගම් ඔළුවේ තියාගෙන ගමන් කිරීම, නූගත් කමේ ලක්ෂණයක් බවයි..

    ReplyDelete
    Replies
    1. ඔව් එක් එක්කෙනාගෙ දැකීම, ඒ දකින්නාට සාපේක්ෂයි.. මේ අපේ දැකීම..

      Delete
  19. අවබෝධ කරගත යුතු දර්ශනයක් අන්ධ භක්තියකින් ඇදහීමට උත්සාහ කිරීම නොකල යුතුය.

    ReplyDelete
    Replies
    1. + සහ පහුරක් මෙන් එතෙර වී ආපසු මුදා හරිනවා වෙනුවට, කරේ තබාගෙන යාම හෝ ආයුධයක් කරගෙන මිනීමැරීම නොකළ යුතුය.

      Delete
  20. බුදුන් වහන්සේ සර්වඥද? එසේත් නැත්නම් උන් වහන්සේ දාර්ශනිකයෙක් පමනක්ද?උන් වහන්සේ අධිමානසිකලාභියෙක් පමනක්ද?

    ඉන්දියානුකෘත වූ සමාජ 28 ක් මීට පෙර විශ්වයේ පැවතියාද?

    දාර්ශනික ලක්ෂණ පරයමින් ආගමික ලක්ෂන ඉස්මතුවූ ජනතාව බිය කරවා රජ සිටුවරු න්ගේ සිත් පහදවන බඩගිනි බුද්ධාගමක් බිහි නොවිනිද?

    සසර සැරිසරණ සිතිවිලි පරම්පරාවල් නිවන් අවබෝධ කරගෙන අහෝසි වී දුකින් මිදේනම් ඒ සිතිවිලි පරම්පරාවල් මුලින්ම ඇති වුනේ කෙසේද?

    සියල්ලෝම නිවන් දුටු විට ජනශූන්‍ය විශ්වයක් බිහි නොවේවිද?

    නිවනට අදාල වුනත් නැතත් මේ දැනුම අවශ්යයි නේද?

    x න්මැත්තා මැරී z වී උපදිනවා කියන්නේ සම්පූර්නයෙන්ම වෙනම කෙනෙකි.ප්‍රතිසන්ධි සිතේ ( හේතුව ) මගින් චුති සිත ( ඵලය ) පහල වේ.එවිට කෙනෙක් ජීවත් වෙන්නේ ඒ සිත අතරතුර පමණි.ඒ අනුව මැරී උපදින්නේ මැරුණැ කෙනා නොව වෙනත් කෙනෙකි.

    මම දකින බුදු දහමේ එන පරම සත්‍ය මෙයයි.සිතිවිලි පරම්පාරව අනන්‍ය ලෙස ගෙන එය ආත්මය යන වචනයට පර්යාය පදහයක් තනාගෙන සරල බුදුදම වචන හරඹයක් කර ගෙන ඇත.

    ReplyDelete
    Replies
    1. මම හිතන්නේ මේ බහුතරයක් ප්‍රශ්න ඨපනීය ප්‍රශ්න. "සියල්ලෝම නිවන් දැක්කාට පසු වෙන්නේ කුමක්ද", "සිතිවිලි පරම්පරාවල් වල මුල කොතැනද", වගේ දේවල් කෙනෙකුට දාර්ශනිකව මතවාද ගොඩනගමින් සෙල්ලං කරන්න සහ තර්කවාද ගොඩනගන්න නම් හොඳයි. එහෙත් ඔබ මේ ප්‍රශ්න සමග වසර සීයක් දෙසීයක් ගැටුණත්, ඉන් ඔබේ දැනුම එක අංශු මාත්‍රයකින් වත් වැඩි වෙන්නේ නැහැ: එහෙම නේද?

      Delete
  21. මීවනපලානේ හිමියන් සේම වහරක අභයරත්නාලංකාර හිමියන්ද බුදුන් වහන්සේ උපන්නේ ලංකාවේ බව පවසයි. දැනගත්තේ සමාපත්ති බලයෙන් බවත් දෙදෙනාම පවසයි. නමුත් කරණු පරස්පරයි.

    උදා: බුදු වූ ස්ථානය - මීවනපලානේ හිමි = හිරිවඩුන්න, වහරක හිමි = අනුරාධපුරයේ ශ්‍රී මහා බෝධිය

    සමාපත්ති බලයෙන් නිවැරදි දේ දැන ගත්තා නම් ස්ථාන වෙනස් උනේ කොහොමද?

    අප විශ්වාස කල යුත්තේ කවුරුද?

    ReplyDelete
    Replies
    1. වහරක හාමුදුරුවෝ බුදුන් ලංකාවේ උපන් බව කියා තිබෙන තැනක් කරුණාකර පෙන්වා දෙන්න පුලුවන්ද. ඒ ගැන ඔබ පවසන්නේ පටිගත කල දේශනාවකද?. නැතිනම් සඟරාවකද? එසේත් නැතිනම් ඔබ විසින් අසාගත් දෙයක්ද? පටිගත කල දේශනාවක නම් එය මා හට දන්වන්න.
      chamnilk@gmail.com

      Delete
    2. http://deshana.waharaka.com/listen.php?SermonId=CD042-04

      Delete
    3. අදාල දේශනාව දැන් ඉවත් කර ඇත. කිඹුල්වත යනු ලංකාව යයි ප්‍රකාශ කර තිබුණි.

      http://www.waharaka.com/deshana/listen.php?SermonId=CD046-15

      Delete

පාඨක ඔබ, අපට වැදගත්ම පුද්ගලයා ය. ඔබේ වචනයකුත් එකතු කරන්න. එය අපට මහත් දිරිගැන්වුමකි.